ออสบอร์น เรย์โนลส์ (อังกฤษ: Osborne Reynolds; 23 สิงหาคม ค.ศ. 1842 – 21 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1912) เป็นนักฟิสิกส์ชาวบริติช เกิดที่เมืองเบลฟาสต์ เป็นบุตรของออสบอร์น เรย์โนลส์ ผู้พ่อกับเจน ไบรเออร์ (นามสกุลเดิม ฮิกแมน)[1] ต่อมาครอบครัวของเขาย้ายไปอยู่ที่เมืองแดดัมในมณฑลเอสเซกซ์ เรย์โนลส์สนใจด้านกลศาสตร์ตั้งแต่เด็กเนื่องจากบิดาเป็นครูใหญ่และนักบวช รวมถึงเป็นนักคณิตศาสตร์ผู้สนใจในวิชากลศาสตร์ เมื่อเป็นวัยรุ่น เรย์โนลส์ทำงานที่โรงผลิตเรือของเอ็ดเวิร์ด เฮย์ส ทำให้เขามีความรู้ด้านพลศาสตร์ของไหล[2]ต่อมาเรย์โนลส์เข้าเรียนด้านคณิตศาสตร์ที่วิทยาลัยควีนส์ในเคมบริดจ์ หลังเรียนจบเขาทำงานเป็นวิศวกรโยธา ก่อนดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์ด้านวิศวกรรมศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยวิกตอเรียแมนเชสเตอร์ (ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยแมนเชสเตอร์) ในปี ค.ศ. 1868 เรย์โนลส์ดำรงตำแหน่งนี้จนกระทั่งเกษียณในปี ค.ศ. 1905[3]เรย์โนลส์มีผลงานหลายอย่างที่เกี่ยวข้องกับพลศาสตร์ของไหล เช่น เลขเรย์โนลส์ ซึ่งเป็นอัตราส่วนระหว่างแรงเฉื่อยกับแรงหนืด[4], สมการเรย์โนลส์ในทฤษฎีการหล่อลื่น, ความเค้นเรย์โนลส์ เป็นต้นเรย์โนลส์ได้รับเลือกให้เป็นภาคีสมาชิกราชสมาคมแห่งลอนดอนในปี ค.ศ. 1877 ต่อมาในปี ค.ศ. 1888 เขาได้รับเหรียญรอยัล เรย์โนลส์เสียชีวิตด้วยโรคไข้หวัดใหญ่ที่เมืองวอตชิต มณฑลซัมเมอร์เซตในปี ค.ศ. 1912[5]